Met het pensioen over een half jaar in zicht ben ik aan het kijken wat voor hobby's ik nog meer op kan pakken. Niet dat ik geen hobby's heb, maar ik vul graag de dagen met nuttige en/of aangename bezigheden. Iets wat ik recent heb opgepakt is de deelname aan de jaarrondtuintelling van Vogelbescherming. Geen nieuwe hobby, maar een nieuw onderdeel van het vogels kijken. Je kunt dan wekelijks de maximum aantallen van soorten doorgeven of je kan tijdstiptellingen doen. Ik heb gekozen voor de wekelijkse telingen. Ik ben gestart met de vogels, maar ik ben van plan ook vlinders, libellen, amfibieën, nachtvlinders, spinnen en insecten te tellen zodra die zich weer in de tuin vertonen. Om vogels te lokken heb ik diverse plekken waar ik ze voer, zowel in de voor- als achtertuin. De periode met sneeuw was echt wel apart. Je kon zien dat de tuin vaker werd bezocht, omdat het vinden van voedsel in de buitengebieden lastiger werd. Een van de favoriete vogels was een roodborst die de tuin tot eigen territorium had verkozen.

Een andere vogel die zich laat zien, is de spreeuw. Ze gaan vooral los op de potten met pindakaas. We hebben ze een tijdje niet gezien, maar nu zijn ze er weer elke dag.

De kauwtjes hebben het meer voorzien op de pindaslinger. Hier overpeinzen ze hoe het aan te pakken.

Een vink in de buddleja en bij de voedersilo tijdens de sneeuwperiode

De Turkse Tortel komt ook regelmatig in de tuin, vaak ook met z'n tweeën. Ze scharrelen hun kostje bij elkaar op de grond of bij de voedersilo met wintervoer.

De zanglijster, een vogel die we veel minder in de tuin zien sinds we geen gras meer hebben, duikt in de sneeuwperiode weer eens op.

De buddleja in de achtertuin staat slechts op 3 m. afstand van de achtergevel en diens takken zijn voor de kleine zangvogels interessant. De struik biedt beschutting en levert uitkijkposten. Hier de "huis"-roodborst in een aparte houding.

De halsbandparkiet is een soort die zich de laatste jaren in Nederlands heeft weten te vestigen. Met luide schreeuwen zijn ze nadrukkelijk aanwezig.

De leukste waarneming was toch wel op donderdag 11 februari. Als ik op sta, loop ik naar de werkkamer van Gina en kijk uit het raam. Ik zie een vogel rondjes draaien boven de weg en zie dat het een houtsnip is. Dat is een buitenkansje. Nu weet ik wel dat ze bij sneeuw slecht voedsel kunnen vinden en gaan zwerven op zoek naar voedsel, maar zo middenin een woonwijk is toch wel heel erg leuk. Maar het wordt nog leuker. De vogel maakt een rondje boven de tuin en strijkt naar op het achterterras, waarschijnlijk gelokt door het afval van de pindaslinger. Ik roep Gina erbij en ook zij kan de vogel prachtig bewonderen. Ik loop naar beneden en pak mijn fototoestel erbij. De houtsnip kruipt net onder een struik. Ik kan alleen zijn kop en snavel vereeuwigen, hoewel de focus helaas op de voorgrond valt. Zo wort het een beetje mystieke foto van deze mooie soort. Hij wordt daarna opgeschrikt door een invallende houtduif, waardoor het beest de kuierlatten neemt en uit het zicht verdwijnt. Heel gaaf om deze soort in je achtertuin te hebben.